از دیروز از شدت ناراحتی گریه میکنم

از شدت ناراحتی با خودم صحبت میکنم وقتی به اوجش میرسه صدام بلند میشه بعد یادم میاد نباید بلند صحبت کنم

نفسم میگیره وقتی کسیو ندارم درمورد چیزایی که دوست دارم صحبت کنم باهاش وقتی کسی رو ندارم وقتی ناراحتم بهش بگم ناراحتم ینی از بچگی این شکلی بودم مجور بودم تمام احساساتم رو مخفی کنم

زندگی کاملا عادلانس اما مهم منم که فعلا فشار روحی رومهدوس دارم گوشیمو پرتاپ کنم به افراد خانواده بگم متنفرم ازتون بعد بلندشم برم برای خودم زندگی جدیدی بسازم